John de Heij
Als je in Gouda het woord “theater” laat vallen, is de kans groot dat iemand begint over John de Heij. Theaterdocent, maker, muzikant — maar bovenal: een rots in de branding voor generaties jongeren aan het Antoniuscollege. Ook voor mij als maker van de Gezichten van Gouda persoonlijk. Zonder zijn theaterlessen, humor en eindeloze energie was de middelbare school een stuk zwaarder geweest. Tijd om hem in de schijnwerpers te zetten, precies waar hij zelf liever zijn leerlingen plaatst.
De jeugd als bron van inspiratie
John werkt met jong en oud, maar jongeren zijn zijn specialiteit. En dat al jaren. “Ik vind het nog steeds ongelooflijk leuk om met jongeren te werken,” zegt hij vol overtuiging. Die betrokkenheid maakt hem niet alleen een docent, maar ook een vertrouwenspersoon en aanjager van talent.
Van brugklas tot backstage
Zijn eigen liefde voor theater begon op dezelfde plek waar hij nu lesgeeft: het Antoniuscollege. In de brugklas schreef hij zijn eerste toneelstukje en mocht hij zelfs een paar liedjes zingen tijdens de kerstproductie. “Met trillende benen naar de docenten,” herinnert hij zich. Het bleek het begin van een levenslange carrière in het theater, en in Gouda.
Hoewel hij studeerde in Arnhem en een tijd in Rotterdam woonde, bleef John altijd terugkeren naar Gouda. “Ik ben misschien een beetje autistisch,” grapt hij, “maar ik slaap het lekkerst in Gouda.” Het is zijn stad, zijn thuis, en dat voel je. Hij heeft er zijn netwerk, zijn publiek en zijn podium gevonden.
Theater als bruggenbouwer
Theater is voor John niet alleen een kunstvorm, maar ook een middel om mensen samen te brengen. “Iedereen is uniek,” zegt hij. “En theater helpt om die verhalen zichtbaar te maken.” Soms gaat dat gepaard met een stevige boodschap, zoals in voorstellingen over vrouwenrechten of vluchtelingen, maar even vaak draait het om humor, absurde situaties of het simpelweg samen iets moois maken.
Serieuze thema’s met een luchtige toon
Johns voorstellingen schuwen de grote thema’s niet. ‘De Vlucht’ — over asielzoekers — maakte diepe indruk, ook op bezoekers uit Den Haag. ‘De Stroom’, gebaseerd op het beroemde sociale experiment The Wave, liet jongeren nadenken over groepsdruk en autoriteit. Tegelijkertijd is er ruimte voor luchtigheid: “Soms doen we ook gewoon Monty Python. Dat lijkt nergens over te gaan, maar het proces verbindt.”
Iets betekenen voor een ander
Wat John misschien zelf niet altijd doorheeft, is hoeveel hij betekent voor zijn leerlingen. Ik ben daar zelf het levende bewijs van, en ik ben niet de enige. Actrice Jennifer Hoffman noemde hem ooit op tv als de man die haar liefde voor theater aanwakkerde. John zelf blijft bescheiden: “Dat doen jullie echt allemaal zelf,” zegt hij. Maar je ziet dat het hem raakt.
Wat Gouda nodig heeft
Als hij nadenkt over wat Gouda nodig heeft, is hij helder: “Meer geld voor cultuur. En een theater. En kroegen die na twaalven nog open zijn, want ik ben een nachtmens.” Grapje of niet, zijn hart voor cultuur is duidelijk. En als het aan hem ligt, blijft Gouda groeien — als stad, als gemeenschap, en als plek waar verhalen gedeeld mogen worden.