Oscar
Oscar Badibanga (49) bracht 25 jaar van zijn leven door in Moskou. Hij vertrok als jonge man met Congolese en Russische roots naar Rusland om te studeren. Moskou werd zijn thuis, maar in 2019 keerde hij terug naar Oekraïne om voor zijn moeder te zorgen nadat zij haar heup had gebroken. Kort daarna veranderde de wereld.
Liefde
In maart 2020 kwam de coronapandemie, en Oscar bleef in Oekraïne. Juist in die periode ontmoette hij Lyudmila via Tinder. Het klikte meteen. Ondanks de pandemiebeperkingen wist Oscar een taxi te regelen voor hun eerste date – 120 kilometer heen en terug. Bloemen waren er niet, maar de band tussen hen groeide snel. Bij hun tweede ontmoeting nam Oscar iets bijzonders mee: een televisie. “Het was geen standaard cadeau, maar het kwam recht uit mijn hart,” vertelt hij lachend.
Congo en een verlies op afstand
Oscar’s roots liggen deels in Congo, via zijn vader. Als kind moest hij vluchten voor de oorlog. Toen zijn moeder in Oekraïne overleed, was Oscar net in Congo en kon hij vanwege coronamaatregelen niet terug. Lyudmila nam de zware taak op zich om de begrafenis te regelen. Voor Oscar was het een hartverscheurend moment: “Mijn moeder overleed op de dag dat ik in Congo aankwam. Ik kon niets doen, behalve vertrouwen op Lyudmila.”
Oscar, getraind als automonteur, vond in Oekraïne een ander pad. Zijn vaardigheden en talenkennis – Frans, Engels, Russisch, Swahili en Lingala – maakten hem veelzijdig. Hij werkte in restaurants, een praktische keuze in een land waar monteurs slecht betaald worden.
Een nieuw begin, een duistere wending
Oscar is niet van de grote boodschappen, maar één ding wil hij wel kwijt: “We hebben het best goed met elkaar. Als we gewoon een beetje relaxed en aardig blijven doen, blijft dat ook zo. Je mag kritisch zijn op je stad, maar je kunt er tegelijkertijd zielsveel van houden. Net als een echte Feyenoorder die z’n club soms kapot praat, maar nooit loslaat.”
Overleven in de oorlog
Het echtpaar woonde in Solone, nabij Dnipro, terwijl de oorlog steeds dichterbij kwam. Oscar en Lyudmila bereidden zich voor op het ergste. Ze maakten Molotovcocktails, brachten voedsel naar soldaten en leefden onder constante dreiging. De stroom viel vaak uit, winkels waren leeg, en nachten werden gevuld met het angstaanjagende gezoem van drones. “We hielden de tijd bij wanneer vliegtuigen overkwamen,” vertelt Oscar met tranen in zijn ogen. “Als ze binnen een half uur niet terug waren, wisten we dat de piloot nooit meer thuis zou komen.”
Vlucht naar veiligheid
In september 2023 werd het te veel. De intensiteit van de aanvallen, de bommen op het vliegveld en een verwoeste flat in Dnipro waren de druppel. Oscar en Lyudmila besloten Oekraïne te verlaten. Na een uitputtende reis van 58 uur kwamen ze met hun kat Himars aan in Nederland.
Nieuw leven in Gouda
De eerste indruk van Nederland was overweldigend. “Iedereen hier lacht, zelfs vreemden groeten je,” zegt Oscar. Ook de fietsen sprongen in het oog – en de snelheid van de fietsers, iets wat later een hilarisch mysterie bleek: elektrische fietsen. Nu voelt Oscar zich steeds meer thuis. “Toen we voor het eerst in de regen naar werk fietsten, wisten we: nu zijn we echte Nederlanders.”