Het klinkt simpel: je koopt een camera je gaat fotograferen. Of je koopt een set kwasten, verf en een doek: schilderen maar. Of een notitieboek om te schrijven. IJverig start je deze nieuwe creative uitdaging. Je hebt er al veel over nagedacht, nu is het zover. Veel mensen beginnen een creatieve hobby. Maar dan gaat het mis.
De meeste camera's liggen stof te happen in de kast
De meeste schildersdoeken blijven wit. De meeste notitieboeken worden nooit helemaal vol geschreven. Het is een pijnlijke waarheid. De stap om te beginnen met een creatieve hobby is klein. Maar de volhouders zijn zeldzaam.
Ik fotografeer nu ongeveer tien jaar
Dat wil zeggen, ongeveer tien jaar geleden kocht ik mijn Nikon D5200 en begon ik fotografie als mijn hobby te zien. Maar dat wil niet zeggen dat ik in de afgelopen tien jaar elke week heb gefotografeerd. Sterker nog, er zijn hele seizoenen geweest waarin ik mijn camera niet heb opgepakt. Zelfs toen ik mijn hobby serieuzer begon te nemen bleef mijn productiviteit grillig. En dat geldt voor veel andere fotografen: de wil is er wel, maar we doen het eigenlijk te weinig.
Het komt door de ontwikkeling die je als creatieveling doormaakt
Je begint met een creatieve hobby omdat je iets wilt maken. Je wil iets doen waarbij je een resultaat ziet, iets wat jij hebt gemaakt. Een beetje zoals Tom Hanks die in de film Cast Away voor het eerst vuur maakt. ‘I’ve created fire!!’
De meeste fotografen zullen het met me eens zijn dat die eerste fase een hele leuke is. Je eerste eigen camera. Waar je eigenlijk iets meer voor hebt betaald dan je van plan was maar nu heb je wel die goede. Helemaal van jou. Je leert over belichting, over compositie, over je eigen camera. Wauw! Ik heb dit gemaakt!
Maar na een periode, en die periode komt bij de een heel snel en bij de ander wat later, is de lol er even af. Je komt erachter dat de beelden die je maakt niet zo mooi zijn als dat je zou willen. Niet elk beeld dat je maakt is voelt nieuw. Sterker nog, eigenlijk voelt alles wat je maakt als rommel. Je wordt je bewust van het feit dat goed fotograferen een uitdaging is. Niet leuk meer.
En dan kom je onbewust voor een splitsing te staan. Vanaf dit punt kan je twee kanten op. Het ene pad is stekelig en hobbelig, maar brengt je verder. Dit pad is ploeteren geblazen maar je blijft wel op het pad van de fotografie. Het andere pad is glad, door velen bewandeld. Overal staan wegwijzers en bordjes: ‘COMFORT ZONE’. Leg die camera maar in de kast joh. Netflix op de bank. Of beter nog, Youtube-filmpjes kijken over fotografie. Het lastige van het eerste pad is dat je niet ver voor je uit kan kijken. Het kan zijn dat je voorbij de bocht alweer lekker door kan wandelen, geen vuiltje aan de lucht. Het kan ook zijn dat je echt wel even bezig voordat je weer normale stappen kan zetten. Maar geloof me, het is het echt waard om door te zetten.
Schrijver John Cleese zei het al: ‘Creativity is not a talent, it’s a way of operating.’
De Pijnlijke Waarheid van een Creatieve Hobby Meer lezen »